Kajtek nie lubi zbierać grzybów...

"Kajtek nie lubi zbierać grzybów. Kajtek lubi kontemplować"

Mieliśmy psa, póki sił mu starczało bardzo lubił chodzić po lesie za to niemiłosiernie nudził się gdy zbieraliśmy grzyby. Toba natychmiast szukał sobie jakiegoś fajnego badyla do obgryzania.

Kajtek, piesek na rysunku, z całą pewnoscią ma podobnie. Grzyby to nie jego bajka za to bardzo lubi usiąść pod drzewkiem, przyglądać się okolicy, zamyślić się porządnie.

Rysunek na beżowym papierze - kiedyś uda mi się złapać ten kolor papieru na fotkach, obiecuję.

A na rysunku, jak widać, zamyślony mały piesek w ciepłym swetrze, usiadł pod bukiem.

Uda się Wam wypatrzyć wszystkie grzyby? A może nawet rozpoznacie ten jeden gatunek którego nie wymyśliłam?

W bukowym lesie.

Jakiś czas temu, może nawet więcej niż rok, krążył po sieci film o grzybach. Trafiałam na niego to tu to tam, czasem mi go ktoś podsyłał (tu do obejrzenia). Miałam chęć na nawiązanie do tego grzyba który ma taką malowniczą, ażurową spódniczkę. Wiedziałam do jakiej rodziny należy, wiedziałam co to za gagatek ale ten ażur kusił. 

Wciąż nie mam dobrego pomysłu jak taki ażur zrobić w grzybku w większym formacie ale końcu wykombinowałam jak nawiązać do tej struktury w naszyjniku. 

W czerwcu ulepiłam oczko z grzybkiem, w lipcu poszkliwiłam i od tamtej pory czekało na oprawienie.

Być może jeszcze trochę by poczekało bo miałam całkiem inne plany na pracę w ten weekend, gdyby nie zbiegi okoliczności. W piątek poszłam na spacer na pewien pagórek porośnięty bukami. Zabrałam ze sobą aparat planując polowanie na grzyby. I przyznam Wam że było na co polować! Na pewno wrzucę sporo zdjęć na Instagrama. 

Na samym końcu, kiedy już postanowiłam wracać do domu znalazłam wśród bukowych liści Sromotnika smrodliwego Phallus impudicus. Wiem jak to brzmi. Tak samo zazwyczaj wygląda i pachnie. 

Ale są ciekawe. Mają niezwykłą strukturę, tym bardziej gdy już owady wyjedzą galaretowatą masę z zarodnikami.
Zresztą zobaczcie poniżej.

Gdy go zobaczyłam wśród tych bukowych liści to już wiedziałam że zajmę się gdy wrócę do domu tym kawałkiem ceramiki na którym jest podobny grzybek a otoczenie jest takie bukowe.
Wiem, że to dość dziwna inspiracja ale powstrzymać się nie mogłam ;)

Dziś znów byłam w tym samym miejscu. 

Grzyb już "opędzlowany" przez owady prezentuje się nieco inaczej. 

:)

Teodor - Broszkot.

Jesień przyszła, nie da się tego przegapić. Pojawiły się grzyby, chłodek, deszcze, liście zmieniają barwę i w swetry chętnie się otulamy.

Z tego powodu uszyłam, wydziergałam prototyp nowej rodziny Broszkotów na miękko.
Teraz tylko zastanawiam się czy się spodoba i czy moc mnie nie opuści i rodzina powstanie ;)

Broszkot to kot który jest broszką. 

Jedyne twarde elementy to zapięcie, oczęta z cekinów i usztywnienie "ciała" obszyte tkaninami.

Teodor dokładniej skała się z kilku tkanin (jedwab, bawełna, wełna) oraz swetra który mu wydziergałam z włóczki najprawdopodobniej wełnianej (nie znajdę składu na pewno bo to skarby z dawnych czasów ale tak na oko, dotyk to wełna)

Choć nie jest bardzo mały (wzrost - 8 cm, szerokość - 5 cm) to jest bardzo lekki. Waży zaledwie 9 gramów. Nie obciąży swetra lub szala.

Ma jeszcze jedną ogromną zaletę - miziaste brzegi uszu. ;)

Kogo kusi mizianie uszu Teodora?

:D